Wollerich

Zoals ik aangaf in mijn introductie ga ik graag met mijn man naar een goed restaurant.

Het is inmiddels al weer even geleden maar ik deel graag nog onze ervaring bij restaurant Wollerich in Sint Oedenrode bekroond met 1 Michelinster.

Bij binnenkomst werd al snel duidelijk dat het interieur net zo mooi was als het buitenaanzicht van de prachtige oude villa. Het restaurant is zeer stijlvol en strak ingericht. En niet alleen de inrichting, maar ook het servies is super mooi. (zie foto’s hieronder)

We kiezen voor het zesgangen Wollerich menu en laten ons graag verrassen. Mijn man heeft daarbij een passend wijnarrangement en ik offer me op als BOB.

Omdat mijn man een nieuwe functie heeft en ik ook positief nieuws op werkgebied heb gehad was daar meteen het excuus om Champagne als aperitief te nemen. We kozen voor de Veuve Cliquot. Een lekkere en betaalbare bubbel om mee te beginnen. Daarbij kregen we een langwerpige tegel met daarop 3 amuses, van buiten naar binnen;

Bereidingen van tomaat met een crème van basilicum, een cakeje van zwarte olijf met geitenkaas (vond ik de lekkerste van de drie) en een bolletje van kippenlever gevuld met kumquat.

Heerlijk vers gebakken brood

Daarna werd voor ons een vers gebakken Vikorn brood neergezet. Heerlijk knapperig en ook erg lekker in combinatie met de olijfolie. Het is moeilijk om van dit brood af te blijven, maar gelukkig kon ik me beheersen ;-)

Bij het brood kregen we een klein blikje kaviaar, althans daar werd de volgende amuse in geserveerd. Het was een mousse van vis met daarop een zilveruitje en krokantjes van quinoa. Ook deze was heerlijk en heel erg goed op smaak.

Als laatste amuse kregen we een klein schaaltje met tomatenijs, en hele fijne zwarte olijven met daar overheen een venkelsoep. Ai venkel, daar hou ik helemaal niet van dacht ik nog. En zwarte olijven zijn nou ook niet echt mijn favoriet, maar wat een bijzondere (en lekkere) combinatie is het koude frisse tomatenijs met de romige venkelsoep.

Tijd voor het eerste voorgerecht; Het lijkt wel een gebakje! Het is een taartje opgebouwd uit een aardappelsalade met daarbovenop kreeft en daar weer hele dunne plakjes Granny Smith appel bovenop. Versierd met bloemetjes van rettich en op het bord wat puntjes tandoori. We verbazen ons erover dat er zoveel verschillende smaken in het gerecht zitten maar alles toch zo goed bij elkaar past. Elk detail van het gerecht klopt en ook dit wordt geserveerd op een prachtig bord.

Op een minstens zo mooi bord als de rest van de gerechten werd voor ons rogvleugel met artisjok, burrata en een jus van pompoen en sereh geserveerd. Een vis die we beiden nog nooit gegeten hadden en waarvan onze dochter van vijf tijdens onze vakantie wist te melden dat het haar favoriete vis is. We hebben haar dan ook nog niet verteld dat hij ook heerlijk smaakte.

Hierna volgde nog een visgerecht. Het leek wel een puzzel zo mooi was het opgebouwd. Ook weer lekker, maar ik vond dit het minst lekkere gerecht wat we gegeten hebben. Het krokantje werd door de jus iets zompiger. En iedereen die mij goed kent weet dat ik moeite heb met bepaalde structuren.

Na de vis komt het vlees. Kalfszwezerik om precies te zijn. Als ik op tv naar van die kookprogramma’s kijk en zie hoe zo’n zwezerik "gepeld” wordt kan ik me niet voorstellen dat dit echt lekker kan zijn. Volgens sommige koks is dit vlees een juweeltje en zo wordt het ook geserveerd. Ik ben naast de smaakexplosies van het eten ook elke keer weer onder de indruk van het servies. Echt een super mooi bord met daarop de zwezerik met morille (een soort paddestoel), groene asperge, snijboon, room van champignon en een Madeirajus. We verbazen ons er beiden over hoe warm/heet de zwezerik wordt opgediend en dan toch zo lekker is.

Het laatste hoofdgerecht is duif. Nu hebben we dat regelmatig gegeten in andere restaurants en vaak is de jus die daarbij geserveerd wordt echt heel lekker, dus daar verheugen we ons ook deze keer op. Weer wordt er een prachtig bord voor ons neergezet met o.a. een bitterbal van duif, sjalotjes en bospeen, aardappel en die overheerlijke jus waar wij ons al op verheugden. Het is dat je het niet kunt maken om in een sterrenzaak je bord af te likken, maar als we thuis waren geweest hadden we het zeker gedaan.

Nadat ons gevraagd werd of we ook nog van een kaasplankje gebruik wilden maken, heb ik vriendelijk bedankt. Maar mijn man had daar wel oren naar, dus de kaaskar werd tevoorschijn getoverd. Er werd een mooie plank voor hem samengesteld. Positief puntje daarin was dat de gastvrouw opmerkte dat ik geen kaas had besteld, maar dat ik gerust mee mocht delen met mijn mans kaasplank. Dus ook voor mij werden er een drietal kazen afgesneden.

Na de kaas werden er maar liefst twee desserts geserveerd. Als eerste eentje die een gin-tonic voorstelde. Lekker fris met witte chocolade, komkommer en gin.

Het tweede dessert bestond uit kersen met pure chocolade. Als aan ons lag mochten er wat kersen vervangen worden door chocolade, maar ach, kleinigheidjes blijf je houden.

Om het diner af te sluiten nam ik een lekkere cappucino en mijn man een dubbele espresso. Nespresso om precies te zijn. Bij de koffie werden heerlijke friandises geserveerd, die er eigenlijk niet meer in pasten, maar we toch niet konden laten liggen.

We hebben een heerlijke avond gehad en zijn inmiddels al weer een keer terug geweest.

Dit verslag houden jullie nog van mij tegoed.

Welke restaurant zou ik volgens jou zeker eens moeten bezoeken? Of ben je nieuwsgierig naar geworden? Laat het me weten in de reacties en wie weet zie je hier binnenkort een verslag van terug op mijn pagina!

P.S. iedereen die denkt dat je alleen maar kleine porties krijgt, dat klopt! Maar deze kleine porties hebben er tot nu toe altijd voor gezorgd dat ik nog nooit met honger naar huis ben gegaan. Eerder bomvol! Maar dat terzijde!